Beste vrienden en familie ...
Nog eventjes melden dat jullie sponsoring in totaal € 2140 heeft opgebracht. Hartelijk dank vanwege de kinderen hier en mezelf.
Ik ben nu reeds drie weken in Nepal. Ons team verenigd 15 Nederlandse vrijwilligers. Ik ben de enige Belg. De eerste week hier gingen we op trekking doorheen dit prachtig land om elkaar beter te leren kennen en de samenwerking te optimaliseren. Dat was echter vakantie voor ons ... Eerst gingen we naar een resort in Chitwan, lekker warm daar het meer zuidelijk is gelegen. Safari, olifanten baden en verzorgen, jungle trekking, afvaart van de Rapti rivier in houten kano's ... We reisden met openbare busjes tussen de lokale bevolking doorheen berg en dal. Ik ging een paar keer op stap in de vroege ochtend met de verantwoordelijke voor Cross Borders hier in Nepal - Ajah. Hij is eveneens geboeid door fotografie. We waren getuige van het ontwaken van de vele dorpjes. De armoede is er immens, maar de mensen leven er gelukkig, eten en drinken van eigen produkten die ze delen. De kinderen gaan naar lokale schooltjes. Je ziet ze kilometers afleggen langs de highway om les te kunnen volgen. Kleine ukkies helemaal alleen of in groep met oudere kinderen. Mijn allereerste tocht waren we op jacht naar de zonsondergang die tegenhouden werd door een dikke mist. De mannen vertrokken naar het werk, terwijl de vrouwen de kinderen op weg hielpen. De melkbedeling was aan de gang en vanuit de vele kleine tempeltjes stegen gebeden en pure klanken. We dronken hete thee gemaakt op houtvuur samen met de mensen van de dorpen. Ik voelde me één met hen en de vervreemding van deze onbekende wereld verdween net als de dikke mist. De mensen in Nepal zijn zo hartelijk, verwelkomend en delen graag het weinige die ze bezitten.
Vanuit Chitwan vertrokken we naar Pokhara, een stadje dichtbij de Tibetaanse grens.
De highway stelt helemaal niet veel voor hier in Nepal ... een allegaartje van fietsers, schoolgaande kinderen, moto's, vrachtwagens, auto's bussen en koeien. Het is een tweevaksbaan in erbarmelijke staat, vaak levensgevaarlijk hoog in de bergen. De gemiddelde snelheid is ongeveer 30km per uur ! Gekantelde bussen en vrachtwagens en pech zijn hier schering en inslag. In Pokhara stond ons een aardige trekking doorheen de bergen te wachten. Vroeg uit de veren om de zonsopgang te bewonderen op de Anapurna alvorens de bergen in te trekken doorheen de vele bergdorpjes. Zelfde armoede en levensvreugde als in Chitwan. Ook hier liggen schooltjes verspreid, en tevens een Cross Borders project. We hebben overnacht in een berghut om de dag erop af te dalen. Vanuit Pokhara vertrokken naar Kathmandu, onze vaste werkplaats. We deden er welgeteld 9 uur over om onze bestemming te bereiken, met weliswaar twee uur oponthoud wegens pech.
Hierbij enkele beelden van deze eerste week.
Lieve groetjes vanuit Kathmandu
Yvette
Nog eventjes melden dat jullie sponsoring in totaal € 2140 heeft opgebracht. Hartelijk dank vanwege de kinderen hier en mezelf.
Ik ben nu reeds drie weken in Nepal. Ons team verenigd 15 Nederlandse vrijwilligers. Ik ben de enige Belg. De eerste week hier gingen we op trekking doorheen dit prachtig land om elkaar beter te leren kennen en de samenwerking te optimaliseren. Dat was echter vakantie voor ons ... Eerst gingen we naar een resort in Chitwan, lekker warm daar het meer zuidelijk is gelegen. Safari, olifanten baden en verzorgen, jungle trekking, afvaart van de Rapti rivier in houten kano's ... We reisden met openbare busjes tussen de lokale bevolking doorheen berg en dal. Ik ging een paar keer op stap in de vroege ochtend met de verantwoordelijke voor Cross Borders hier in Nepal - Ajah. Hij is eveneens geboeid door fotografie. We waren getuige van het ontwaken van de vele dorpjes. De armoede is er immens, maar de mensen leven er gelukkig, eten en drinken van eigen produkten die ze delen. De kinderen gaan naar lokale schooltjes. Je ziet ze kilometers afleggen langs de highway om les te kunnen volgen. Kleine ukkies helemaal alleen of in groep met oudere kinderen. Mijn allereerste tocht waren we op jacht naar de zonsondergang die tegenhouden werd door een dikke mist. De mannen vertrokken naar het werk, terwijl de vrouwen de kinderen op weg hielpen. De melkbedeling was aan de gang en vanuit de vele kleine tempeltjes stegen gebeden en pure klanken. We dronken hete thee gemaakt op houtvuur samen met de mensen van de dorpen. Ik voelde me één met hen en de vervreemding van deze onbekende wereld verdween net als de dikke mist. De mensen in Nepal zijn zo hartelijk, verwelkomend en delen graag het weinige die ze bezitten.
Vanuit Chitwan vertrokken we naar Pokhara, een stadje dichtbij de Tibetaanse grens.
De highway stelt helemaal niet veel voor hier in Nepal ... een allegaartje van fietsers, schoolgaande kinderen, moto's, vrachtwagens, auto's bussen en koeien. Het is een tweevaksbaan in erbarmelijke staat, vaak levensgevaarlijk hoog in de bergen. De gemiddelde snelheid is ongeveer 30km per uur ! Gekantelde bussen en vrachtwagens en pech zijn hier schering en inslag. In Pokhara stond ons een aardige trekking doorheen de bergen te wachten. Vroeg uit de veren om de zonsopgang te bewonderen op de Anapurna alvorens de bergen in te trekken doorheen de vele bergdorpjes. Zelfde armoede en levensvreugde als in Chitwan. Ook hier liggen schooltjes verspreid, en tevens een Cross Borders project. We hebben overnacht in een berghut om de dag erop af te dalen. Vanuit Pokhara vertrokken naar Kathmandu, onze vaste werkplaats. We deden er welgeteld 9 uur over om onze bestemming te bereiken, met weliswaar twee uur oponthoud wegens pech.
Hierbij enkele beelden van deze eerste week.
Lieve groetjes vanuit Kathmandu
Yvette
2 opmerkingen:
Ik aanbid u
Hou niet te veel rekening met ons
Daar hebben ze je meer nodig
Ik heb al veel aan je gedacht
'Oma' het gaat je goed!!!
X
Wat een indrukwekkende verhalen. Hetgeen u daar doet daar zijn geen woorden voor...een hoop bewondering en zoveel meer!!! Veel succes en hopelijk krijgt men meer van u te lezen.
Een reactie posten